Fimmvörðuháls

10 júlí fórum við systurnar og mamma á Fimmvörðuháls.

mamma var búin að segja að sú ganga tæki frá 6 til 8 tímum, færi eftir hraða. Ég ætla að byrja á að taka það fram að það voru sko engar 5 vörður á leiðinni, man meira að segja ekki eftir neinni, á leiðinni sáum við reyndar 2 minnisvarða um fólk sem hafði dáið þarna og ótrúlegt en satt skilti eftir 4ra tíma labb um að hundar væru bannaðir nema í bandi, full seint .... æj ég gleymdi bandinu útí bíl, ég skokka bara og næ í það ... hmmm

Dagurinn byrjaði þannig að ég vaknaði klukkan 6:00 því Helga ætlaði að sækja mig um 7 leitið og ég átti eftir að vekja Gabríel og taka til smá dót, við ætluðum í seinasta lagi að vera komnar til mömmu og hálf átta leitið, klukkan hálf átta kom Helga til mín, við stoppuðum á bensínstöðinni því Helga átti eftir að borða morgunmat. Við vorum komnar til mömmu 7:50 munaði svo sem ekki miklu. planið var að vera komin uppað skógum og byrja að labba klukkan 10.... þá ættum við að geta grillað klukkan 4 - 5 sirka. við lögðum af stað gangandi klukkan 10:45 eftir að Helga keypti sér eina samloku í nesti. Lovísa og mamma voru með sitthvora samlokuna, en ég var með jafn margar og þær til saman :) stundum borgar sig að vera bolla hehe ég var líka með 2 prinspóló og pakka af Tópas, enda var ég sko besta vinkona þeirra.... í staðinn verður mér boðið í afmælið þeirra HAHAHA


fyrstu 2 klukkutímana sáum við ábyggilega hátt í 15 fossa, allir alveg geðveikt flottir og stórir að maður þorði varla að kíkja niður þetta var svo langt niður. eftir það var þetta eiginlega bara the same shitt all over again..... bara grjót og fjöll, þegar við vorum búnar að labba í 4 klukkutíma þá bilaði Helga í bakinu og hnénu, ég var farin í annarri löppinni, Lovísa farin í báðum löppunum en gamalmennið var alveg heilt enda öllu vön, á þessum tímapunkti vorum við farin að labba nokkuð hægt vegna meiðsla enda vorum við búnar að ganga upp og niður, upp og niður, upp og niður, endalaust og eftir að komast á eitt fjall þá bættist bara við annað og annað og annað, maður var farin að öskra NEI!!!! ekki annað!!!! á hverjum hólnum á fætur öðrum, við fórum að spurja útlendinga á leiðinni hvaðan þeir kæmu (sem sagt frá skálanum í miðjunni eða þórsmörk) til að vita sirka hvað það væri langt í þórsmörk, niðurstaðan var sú að það væru 6 KLUKKUTÍMAR eftir, við trúðum þessu ekki, það átti að vera heildartími ferðarinnar og við vorum búnar með fjóra! svo við spurðum hvort þau hefðu gengið hratt eða hægt og stoppað stutt, lengi eða oft, það var alveg sama hvað við mættum mörgum, þetta var víst tíminn sem var eftir..... ég var farin að skilja þegar lengra leið á ferðina, þegar fólk sturlast og drepur ferðafélaga sína, þær voru samt mjög þægar tek það fram :) um það leiti vorum við að spá í að hringja á þyrlu en því miður vorum við ekki í símasambandi, mig vantaði einmitt góða afsökun til að láta langþráðan draum um þyrluflug rætast en mér varð ekki að ósk minni.... það var tími til að taka gott stopp og jafna sig aðeins, við stoppuðum hjá neyðarskálanum og söfnuðum kröftum áður en við héldum áfram, það munaði sko helling...ég held ég hafi kvartað mest en þær segjast ekki hafa tekið eftir kvartinu fyrir kvartinu í sjálfum sér, mamma kvartaði ekkert fyrr á bráðhættulega lífshættukaflanum síðustu 3 tímana. fyrri hlutan af ferðinni sagði hún þegar við kvörtuðum sko NÆST tökum við meira nesti með og..... við fljótar að svara "það verður ekkert næst" þar sem okkur fannst ekki alveg við hæfi að ræða það að fara þessa leið aftur á meðan við vorum allar í kvölum og það eina sem komst að í hausnum á okkur var að komast til byggða.... en eftir lífshættukaflan sagði mamma ég fer aldrei aftur Fimmvörðuháls.

þegar við vorum búnar að labba í 7 klukkutíma þá sáum við niður í þórsmörk og "ákváðum" að það væri bara klukkutími eftir og þar sem fólkið á leiðinni var búið að tala um 8 til 10 tíma ferð, þá hugsuðum við "nú við náum þessu bara á methraða, við tökum þetta á 8 tímunum" hefðum ekki geta haft meira rangt fyrir okkur! á leiðinni niður fjallið á parti glerhálft, sléttur steinn með sandi ofaná, það var ekki hægt að hlaupa niður og ef maður mistígur sig og rennur þá er ekkert sem stoppar mann, engin grjót að lenda á.... bara nokkur hundruð metra fall, við vorum jú í eins kílómeters hæð. við fengum nú samt besta veður sem hægt er að fá, getum ekki kvartað undan því, það var alveg stuttbuxna veður og við vorum að ganga á milli mýrdalsjökuls og eyjafjallajökuls. landslagið síðustu 3 klukkutímana var alveg æði, en fyrir mér þá mátti ekkert klikka, fyrsta "lífshættan" fyrir utan hungrið, það var að við þurftum að "nánast hanga" í keðjum meðfram kletti, það var smá björg fyrir lappirnar og svo brjálað fall niður.... svo kom smá kafli sem leit út eins og pönnukaka og það var eini slétti kaflinn í ferðinni, sem var síðan ekkert sléttur þegar þangað var komið, grjóthnullungar á við tennisbolta til brennibolta þöktu svæðið. síðan tók við litlir moldarstígar og mölstígar með þvílíkri hæð niður öðru meginn, það komu nokkrir fleiri kaflar þar sem við þurftum að hanga í keðjum og þykkar gúmmíteigjur sem við prönguðum niður "kletta" , svo leit út fyrir að vegurinn endaði allt í einu og hvorugu meginn hægt að fara, þá þurftum við að klifra uppá klettahrygg og það var sko langt niður BÁÐU meginn og ekkert til að halda sér í!! hvorki keðja né band :( þessi kafli var reyndar bara 15 til 20 metra langur... á þessum tímapunkti er maður reyndar orðinn svo þreyttur að það er auðvelt að missa jafnvægi, allt vatnið var búið, maturinn var búinn og við systurnar allar slasaðar... en þetta tókst og við fórum þetta á 9 klukkutímum og 45 mínútum.

Pabbi sem hafði skultlað okkur að Skógum beið ásamt venusi og Gabríeli í þórsmörk og grillaði ofaní okkur fatlafólin því við gátum varla labbað eftir þetta ævintýri, maturinn sem átti að vera um 4-5 leitið varð ekki fyrr en hálf ellefu um kvöldið. Gabríel skemmti sér konunglega með bíðaranum (pabba) þeir keyrðu í vatninu báðum til mikillar skemmtunar, erfitt að segja hvor var spenntari fyrir því afinn eða barnið.

við erum búnar að skoða yfir myndirnar og tala helling um ferðina og erum ákveðnar að fara aftur, þessi leið verður líklega árlegur fjölskylduviðburður. en ótrúlegt að það er fólk sem er að fara með börnin sín þessa leið!!! ég er bara ekki að ná því! ferðin eftir á að hyggja var æði, maður er fljótur að gleyma erfiðinu og geymir góðu minningarnar. Svona litum við nú vel út eftir daginn :D enda vorum komin heim rétt fyrir 1 um nóttina ;)

Á vef ferðafélagsins... http://www.fi.is/gonguleidir/fimmvorduhals/
er lýsing gönguleiðarinnar svona: Fimmvörðuháls
Skógar-Þórsmörk (Fimmvörðuháls á milli Eyjafjalla- og Mýrdalsjökuls)

Vegalengd 22 km, áætlaður göngutími um 9 klst., lóðrétt hækkun/lækkun 1000m. Leiðin liggur frá Skógum undir Eyjafjöllum, milli Eyjafjalla- og Mýrdalsjökuls, yfir til Þórsmerkur. Hér er um að ræða eina allra vinsælustu gönguleið á Íslandi en e.t.v. þá viðsjárverðustu sakir snöggra breytinga sem geta orðið á veðri á hvaða árstíma sem er. Það getur verið blítt og stillt veður á láglendi en þegar komið er upp á háhálsinn getur skollið á svarta þoka svo að ekki sér handa skil. Á leiðinni eru tveir skálar, annar í eigu Eyfellinga og hinn í eigu Útivistar.



Vegalengdin er 22-24 kílómetrar í loftlínu en samkvæmt göngumæli Helgu.... þá eru það 31,7 kílómetrara að fara upp og niður og upp og niður. Fimmvörðuháls átti eiginlega að vera undirbúningur fyrir Laugaveginn sem tekur 3 daga að labba og er 55 kílómetrar í loftlínu, fimmvörðuháls er víst bara paradís miðað við laugaveginn, sem er víst ennþá meira upp og niður, en er þó ekki eins hættulegur, við erum allar ákveðnar í því að kíla á Laugaveginn og erum búnar að vera að gíra okkur upp fyrir það undanfarna daga, ég búin að kaupa mér regnbuxur og risa bakpoka fyrir lengri ferðalög og búin að fara prufuferðsem tók 4 klukkutíma með pokann níðþungan til að athuga hvernig er að bera svona mikla þyngd, það gekk fínt, þarf bara að athuga skómálin hjá mér og þá ætti ég að vera tilbúin. það eru nokkrar æfingaferðir planaðar til að undirbúa the BIG TRIP en það eina sem kemur kannski í veg fyrir að við komumst þetta sumarið er það að, það er óvíst að við náum að fá pláss í skálunum á laugaveginum, það er meira og minna uppselt!


Að lokum myndir af skiltu fræga ;)